Het Credo van Willem Brons is altijd geweest en is nog steeds: muzikale veelzijdigheid. Zo studeerde hij aan het voormalige Amsterdamse Muzieklyceum piano bij Karel Hilsum en tegelijkertijd orgel bij Piet Kee. Later volgde nog een intensieve studieperiode in Genève bij de eminente pedagoog Louis Hiltbrand, vriend en opvolger van de legendarische Dinu Lipatti.
In 1963 debuteerde Willem Brons in de Kleine Zaal van het Concertgebouw te Amsterdam en kreeg in alle dagbladen uitermate lovende kritieken. Maar reeds in 1966 had hij de aandacht getrokken van de toentertijd zo fameuze recensent J. Reichenfelt. Naar aanleiding van een recital dat geheel aan composities van Bach was gewijd maakte deze criticus gewag van: een ongewone, bevrijdende Bachavond. Hij voegde hier nog aan toe: Willem Brons leeft zich niet uit in deze muziek, maar beleeft Bach met een grote vanzelfsprekendheid. Niet zoveel later signaleerde dezelfde recensent Willem Brons´ grote betrokkenheid en affiniteit met de late Beethoven. Zo schreef hij naar aanleiding van een vertolking van Beethovens Diabelli-variaties: Velen spelen het oeuvre van de late Beethoven, maar weinigen zijn geroepen het te kunnen spelen. Willem Brons behoort tot deze zeldzame groep kunstenaars: hij is mentaal verknocht aan Beethovens stijl.
Vanaf 1971 werden de sonates van Schubert een vast bestanddeel van Willem Brons´ repertoire: tot op de dag van vandaag spelen deze meesterwerken uit de pianoliteratuur hierin een voorname rol. Niet alleen in Nederland maar met name in Japan waar hij reeds vanaf het begin van 1983 regelmatig optreedt, lezingen geeft en doceert, geldt hij als een van de belangrijkste Schubert-vertolkers van deze tijd.
Uiteraard beperkt zijn repertoire zich niet tot Bach, Beethoven en Schubert. Zo gaf hij in april 2001 de eerste uitvoering in Nederland van de originele pianoversie van Haydns “Die sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuz”. Het romantische repertoire behoort uiteraard ook tot zijn bagage, waarbij hij ook buiten gebaande paden durft te treden met vrijwel onbekende werken zoals bijvoorbeeld een van de laatste pianocomposities van Schumann: diens zo ontroerende “Gesänge der Frühe”. Daarnaast heeft Willem Brons een groot aantal van Mozarts pianoconcerten vertolkt, o.a. met het Concertgebouworkest, daartoe uitgenodigd door Marius Flothuis.
Typerend voor de reeds genoemde veelzijdigheid, is zijn betrokkenheid bij historische instrumenten, met name de Weense vleugel uit het begin van de 19e eeuw waarop hij regelmatig concerteert. In dit kader gaf hij recitals tijdens Antwerpiano in Antwerpen, het Festival Oude Muziek in Utrecht, Berlijn en Hamburg.
Naast concerterend instrumentalist heeft Willem Brons een grote reputatie als docent en “lecturer” waarbij zeer uiteenlopende onderwerpen aan de orde komen zoals bijvoorbeeld Bachs WTC dat immers integraal tot zijn repertoire behoort, de specifieke stijl van César Franck, aspecten van Brahms als vooruitstrevend componist en vele andere onderwerpen. Ook schreef en schrijft hij talrijke artikelen in tijdschriften over allerlei in muzikaal opzicht interessante onderwerpen.
Willem Brons was tot 2005 voorzitter van EPTA-Nederland. Vanaf 1968 is hij verbonden als docent aan het Conservatorium van Amsterdam waar hij niet alleen piano doceert maar ook kamermuziek en liedbegeleiding. Daarnaast vormde hij jarenlang een duo met de bekende zanger Udo Reinemann. In 2001 werd een integrale uitvoering verzorgd van de drie grote liederencycli van Schubert alsook van Wolfs Mörike-liederen tezamen met Christianne Stotijn.
Willem Brons trad regelmatig op met vrijwel alle Nederlandse orkesten zoals het Concertgebouw Orkest, het Residentie Orkest en het Rotterdams Philharmonisch Orkest met dirigenten als Bernard Haitink, Willem van Otterloo, Hans Vonk, Edo de Waart, Charles Mackerras, Francis Travis, André Vandernoot, David Zinman en Lamberto Gardelli. Alsook in het buitenland met het Londens Philharmonisch Orkest onder Bernard Haitink, l´Orchestre de la Suisse Romande en vele andere waaronder ook Japanse Orkesten. Hij gaf talrijke recitals in grote muziekcentra als Londen, Parijs, Rome, Tokio, Moskou, Berlijn, Hamburg, Antwerpen, Brussel, Praag.
Gedurende twaalf jaar gaf Willem Brons in Cristofori te Amsterdam een Internationale Masterclass Piano, die groot aanzien heeft verworven. Vanaf 2008 vindt de masterclass plaats op de Keizersgracht 378 te Amsterdam ten huize van Romain d’Ansembourg.
Ook gaf hij de afgelopen jaren Masterclasses tijdens de “International Summer-Academy for Young Artists” in de Bayerischen Musikakademie te Marktoberdorf en in het befaamde Gnessin-instituut te Moskou.
In 2003 ontving Willem Brons uit handen van Hans Ouwerkerk, voormalig burgemeester van Almere, in Amsterdam een koninklijke onderscheiding: Officier in de Orde van Oranje Nassau.
In 2006 verscheen een CD met werken van Mozart. Deze opname werd unaniem zeer geprezen en stond zelfs geruime tijd in de top-10. In 2007 maakte Brons voor de Japanse markt een drietal DVD’s over Bachs Wohltemperirtes Klavier. Later volgden nog twee DVD’s over de late Beethoven.
In het seizoen 2007/2008 verzorgde Willem Brons in het Concertgebouw een eigen serie met vier recitals waarin het gehele eerste en tweede boek van Bachs Wohltemperirtes Klavier tot klinken kwam en de laatste drie sonates van Schubert, Beethovens Hammerklaviersonate en enige sonates van Mozart.
Voor het komende seizoen staan onder meer Beethovens Diabelli Variaties en Bachs Goldberg Variaties op het programma.
De laatste jaren maakt Willem Brons ook deel uit van jury’s in Internationale Pianoconcoursen zoals in juni 2007 in het Japanse Sendai en in juni 2008 tijdens het Robert Schumann Wettbewerb in Zwickau. In april 2008 werd hij uitgenodigd als gastdocent tijdens het Heinrich Neuhaus Festival te Moskou.
In 2012 kwam Willem Brons’ dubbel cd met het complete Wohltemperierte Klavier boek II van Bach uit. Deze werd goed ontvangen in o.a. Trouw en Luister.
Voor het najaar 2013 staat weer een tournee naar Japan op het programma.