Djuwa Mroivili

Djuwa Mroivili (Amsterdam, 1998) is een Comorees-Nederlandse multidisciplinaire kunstenaar, afro-hair inspirator, fangirl, curator en researcher met Amsterdam als thuisbasis. Hoewel ze is geschoold als klassiek pianiste, en concerten nog steeds deel uitmaken van haar werkpraktijk (zowel solo als in samenwerking met anderen), experimenteert ze daarnaast ook met andere formats van performances waarin muziek een rol speelt. De performances die ze als maker ontwikkelt zijn vaak maatschappijkritisch en conceptueel gelaagd van aard, en dikwijls geïnspireerd op bevindingen uit archiefonderzoek. Op het podium stelt Mroivili zich vervolgens op als kwetsbare storyteller, die muziek, woorden, beeld en lichaam gebruikt om haar verhalen te vertellen. Mroivili heeft een grote liefde voor werken van Zwarte componisten uit de eerste helft van de 20e eeuw in de VS, en voert ook regelmatig hun werken uit. Over haar activisme en artistieke praktijk maakte filmmaker Naomi White de documentaire “Als ik zelf de zon ben”, die in 2023 verscheen en werd genomineerd voor een Gouden Kalf. In maart 2024 verscheen Mroivili’s debuutalbum “Adoration”, dat zij met contrabassist James Oesi opnam.